Odprawa lotniskowa w Izraelu to temat rzeka. Przed wyjazdem przeczytałam mnóstwo artykułów na ten temat, każdy był inny, ale większość twierdziła, że to koszmar i co drugi ląduje na kontroli osobistej! Aż zastanawiałam się czy tam jechać, tymczasem rzeczywistość…

Rzeczywistość okazała się zupełnie inna. Zacznijmy od początku. O wjeździe czy wyjeździe do Izraelu krążą legendy! Czytałam, że będę musiała z celnikiem przeglądać wszystkie zdjęcia na moim laptopie, że dostanę pieczątkę, która zablokuje mi możliwość podróżowania po świecie, że będę przesłuchiwana kilkadziesiąt minut (niektórzy też pisali o kilku godzinach), a jeżeli jakaś z moich odpowiedzi nie będzie poprawna to nie wjadę lub wyjadę z kraju. Pouczano również żeby na lotnisku być co najmniej (!) trzy godziny przed odlotem i przygotować się na ,,16 gości w garniturach i 6 w mundurach wojskowych z karabinami i groźnymi minami”. Często też wspominano, że z powodu dokładnej kontroli jednego z pasażerów samolot był opóźniony, a pasażerowie po ciężkich przeprawach z służbą graniczną wsiadali po samolotu godzinę czy dwie po planowanym czasie odlotu. W prawie każdym artykule wspomniane też było o kilometrowych kolejkach do odprawy (jak ja tego nie lubię!) czy kosmicznych skanerach (a co to?)!

A jak wyglądała rzeczywistość?

Wjazd do Izraela odbył się bez żadnych problemów. Nie mieliśmy dużych bagaży, tylko podręczne, więc zaraz po tym jak wyszliśmy z samolotu udaliśmy się do odprawy. Kolejka była krótka, odprawa poszła bardzo szybko, dostaliśmy wydrukowane niebieskie karteczki potwierdzające nasz wjazd do Izraela i to tyle.  tego co pamiętam (a mogę wszystkiego nie pamiętać, bo po tym co wcześniej czytałam byłam bardzo podekscytowana tym co będzie się działo na granicy) nikt nas o nic nie pytał, mimo że w moim paszporcie jest pieczątka z Maroko, Gambii czy Egiptu. Udało się, wjazd do Izraela odbył się bezproblemowo!

A jak było z wyjazdem?

Oczywiście pouczeni wszystkimi przeczytanymi artykułami (mimo że większość z nich mijała się z rzeczywistością już nie raz) stawiliśmy się na lotnisku trzy godziny wcześniej. Ustawiliśmy się w kolejce, która okazała się wyjątkowo krótka i dobrze zarządzana (oh! gdyby w ten sposób rozwiązali to na naszych Pyrzowicach…), sprawdzono nasze bagaże detektorem materiałów wybuchowych i to tyle. Kolejka posuwa się do przodu bardzo szybko ukazując naszym oczom słynny kosmiczny skaner. Faktycznie skaner bagażu głównego wygląda ciekawie. Rozważaliśmy nawet opcję czy przypadkiem nie powinniśmy kładąc się na brzuchu przez niego przejechać? Po tym co przeczytałam o kontroli lotniskowej w Izraelu wcale by mnie to nie zdziwiło! Okazało się jednak, że nie trzeba, ale temat pozostawiam otwarty dla jakiegoś odważnego (Wardęga zrobisz to?). Przyszła nasza kolej. Podeszliśmy do pracownika lotniska. Przeglądnęła nasze paszporty, grzecznie poinformowała, że zada kilka pytań i zapytała o to czy sami pakowaliśmy bagaże, bo bierzemy za nie odpowiedzialność, gdzie mieszkamy, jakie łączą nas relacje i tyle. Oddała nam paszporty i ruszyliśmy dalej. Przy odprawie celnej dostaliśmy różowe karteczki, które poświadczają wyjazd z kraju. Trwało to dwie minuty. Dalej kontrola bagażu. Jedyne co trzeba było zrobić to wyciągnąć sprzęt elektroniczny, także aparat i laptop lądują na taśmie. Reszta zostaje tak jak jest, nie ma problemu z kosmetykami, dokładnym sprawdzanie i testowaniem każdego z nich (jak to zawsze w Edynburgu robią), udało się nam nawet przewieźć maskę z błota z Morza Martwego (kobiety!), której pojemność przekraczała wymagane 100 ml o …kolejne 500! Nie było problemu z wodą czy ściąganiem butów, którego taki nie lubię. Wszystko bezproblemowo i szybko. Oh, gdyby tak funkcjonowały nasze europejskie lotniska!

Zastanawia mnie tylko czy to ja miałam wyjątkowe szczęście czy ludzie aż tak wyolbrzymiają to, co spotyka ich przy odprawie celnej w Izraelu. W każdym razie muszę przyznać, że odprawa na lotnisku w Tel Avivie należała do jednych z najszybszych i najprzyjemniejszych jakie przeszłam, a trochę ich już było!

Widzieliście już jak wygląda Betlejem?