Z czym kojarzy Wam się papierek z cukierka? Zerkam tak właśnie na Rudą jak bawi się tym małym kawałkiem sreberka i coraz bardziej uświadamiam sobie o co chodzi w życiu… To jednak bardzo mądry kot!

Obserwuję Rudą w jej zabawach i dochodzę do wniosku, że bardzo dużo mogę się od niej nauczyć! Po domu porozrzucanych jest mnóstwo, droższych i tańszych, zabawek dla kotów – myszki, miśki, piłeczki, lasery… Wszystko świetnie, ale nie do końca sprawia jej to frajdę. Powiedziałabym, że sprawiało tylko przez pierwsze piętnaście minut zabawy. Największą przyjemność sprawia jej zabawa papierkiem po cukierku. Takim zwykłym, który dla mnie jest śmieciem, odpadem z chwili słodkiej przyjemności. Kawałkiem sreberka, który nic nie kosztuje. Potrafi z nim biegać, skakać, nosić kilka dni z wielką dumą sprawdzając czy nadal jest. Aż do momentu kiedy nie zaginie jej gdzieś pod meblami. Wtedy potrafi spędzić tam pół dnia próbując swoją małą łapką go wygrzebać, a jak już zrozumie, że nie potrafi to miauczy prosząc o pomoc i chcąc nie chcąc szukam czegoś na kształt miotły żeby wyciągnąć papierek spod mebli. Cała zabawa zaczyna się wtedy od początku… Jaka ona jest wtedy zadowolona!

Tak sobie na nią patrzą biegającą z papierkiem w pysku, najszczęśliwszą na świecie i myślę dlaczego ja nie umiem tak cieszyć się z najmniejszych rzeczy. Dlaczego ciągle czegoś szukam, chce więcej, ciągle mi za mało, nie doceniam tego co mam. Dlaczego, tak jak ona, nie potrafię cieszyć się z tych najprostszych rzeczy, że świeci słońce, że mogę iść na spacer trzymając kogoś za rękę, budzić się obok kogoś, pogadać z przyjaciółką, pójść na zakupy czy pobawić się z kotem. Ciągle walczę o więcej, a potem, nawet jeżeli to dostanę, to leży w kącie i nie sprawia przyjemności.  Zakurzone jak te drogie kocie zabawki, od których miała się nie oderwać, a które cieszyły tylko przez pierwsze pięć minut.

Taka natura ludzka.

Muszę nauczyć się robić pewne rzeczy jak ona, bo cieszyć się trzeba z małych rzeczy, tylko wtedy będę szczęśliwa.

Więcej o życiu? Klik!